In Potosi vind je de zilvermijnen die je als toerist kunt bezoeken. Het bezoeken van de mijnen in Potosi is een van de indrukwekkendste dingen die we gedaan hebben tijdens onze reis door Zuid Amerika. Bij een tour door de zilvermijnen leer je eerst van alles over de geschiedenis van de mijnen en over het winnen van verschillende mineralen waaronder het zilver in de mijnen. Je gaat zelf de mijnen in en ziet hier de bizarre omstandigheden waarin deze mijnwerkers werken. Benieuwd naar onze verdere route door Bolivia? Check: Reisroute door Bolivia.
Geschiedenis van de zilvermijnen:
Potosi was vroeger een van de rijkste steden ter wereld, mede dankzij de zilvermijn. In de koloniale tijd leefde in Potosi zelfs meer mensen dan in Parijs of Londen. De Spanjaarden hebben zelf nooit in de mijnen gewerkt, maar verdienden goud geld aan de mijnen. In de hoogtijdagen kwam 50% van alle zilverproductie uit Potosi. Om te zorgen dat de lokale bevolking voor ze bleef werken maakte ze deze bang door een soort duivel te introduceren die iedereen die niet hard genoeg werkte zou straffen. Deze duivel (Tio genoemd) is nog steeds in de mijn te vinden echter wordt deze tegenwoordig gezien als beschermgod voor de mijnwerkers en krijgt deze ook giften in de vorm van coca en sterke alcohol en sigaretten. Hierdoor hopen de mijnwerkers op meer zilver en veiligheid in de mijn.
Tegenwoordig zijn de mijnen vooral een werkplek waar jongens vooral op jonge leeftijd gaan werken om geld te verdienen. Er is onvoldoende werk in -en rondom Potosi, waardoor de jongens toch moeten kiezen om hier hun geld te verdienen.
De tour naar de mijnen in Potosi:
Het bezoeken van de mijnen in Potosi doe je middels het boeken van een tour in Potosi. Het is ook mogelijk om je tour vanuit Sucre te boeken, dan ga je in 1 dag naar de mijnen en weer terug naar Sucre.
De tours starten in de ochtend tussen 8:00 en 9:00 en er zijn ook tours die ook in de middag vertrekken om 14:00.
Met een busje vertrek je richting de mijnen in Potosi. Allereerst maakte we een stop om ons om te kleden. Hier kregen we echte mijnwerkers kleding. In de mijnen is het namelijk een modderige en stoffige bedoeling. Zo zagen we eruit: Charmant he 😉
Bezoek aan de mijnen van Potosi
Vervolgens reden we door naar de lokale markt voor de mijnwerkers. Hier kopen alle mijnwerkers hun spullen, waaronder met name cocabladeren, staven dynamiet en alcohol. Bizar ze kopen hier alcohol van 96%! Onze gids vroeg ons nog vrolijk of we dit ook wilden proeven, nadat hij zelf een shotje naar binnen werkte. We besloten te passen! De laatste keer dat we een “free” shot genomen hadden voelden we 2 dagen later nog onze slokdarm in de brand staan.
De cocabladeren worden massaal gebruikt voor meer energie, zodat ze het zware werk beter vol kunnen houden. Iedere dag gaat er wel een grote zak cocabladeren doorheen per persoon!
Tot slot kochten we hier zelf cocabladeren, frisdrank en alcohol als presentje voor de mijnwerkers.
En dan is het tijd om zelf de mijnen in Potosi in te gaan. We bezoeken de grootste mijn: Mina Salvadora. In totaal zijn er 250 in Centro Rico, dit is het gebergte waar alle verschillende mijnen zich bevinden in Potosi. Hier werken in totaal 15.000 mijnwerkers.
De mijnen bestaan uit donkere en lange gangen, met in het midden een karrenrails. Regelmatig komen er volle karren met stenen in en uit de mijnen gereden. Zelf heb ik natuurlijk ook even willen proberen om zo een kar te duwen. Ik kreeg hem wel vooruit in me eentje, maar voor een paar meter!
Nadat we dieper de mijnen introkken was het op sommige plaatsen zo warm, dat we zelfs een beetje “dizzy” werden! De gids vertelde ons dat deze warmte komt door de slechte ventilatie en het lage zuurstofgehalte in de mijnen.
Grote delen van de mijnen staan onder water en de gangen zijn soms zo laag dat je bijna moet kruipen. In totaal hebben we onze hoofden wel 10 keer gestoten, maar gelukkig hadden we helmen! Deze tour is btw niet geschikt als je claustrofobisch bent!
De mijnwerkers aan het werk in de mijnen in Potosi
We vonden de tour een erg indrukwekkende ervaring en zijn erg geschrokken van hoe slecht de werkomstandigheden in de mijnen zijn. En daarnaast ook het niet ingrijpen van de overheid. In Nederland zou dit onwerkelijk zijn!
Deze mijnwerkers worden niet ouder dan 50 jaar, dit door alle stoffen die ze inademen en de longen totaal kapot maken. Des al niet te min overlijden er jaarlijks 30 mijnwerkers door ongelukken of instortingen van de mijnen.
Er zijn niet zoveel goede accommodaties in Potosi, de beste is Hostal Santa Monica.
Doorreizen naar Uyuni?
Vele reizen vanaf Potosi door naar Uyuni. Alle informatie over de zoutvlaktes in Bolivia vind je hier.
Geef een reactie